دیدبان
تکاپوی فارابی برای اثری که ربطی به فرهنگ ایرانی ندارد؛

اگر "گذشته" را به ما بفروشند آن را به اسکار می فرستیم

اگر "گذشته" را به ما بفروشند آن را به اسکار می فرستیم
دیدبانهر سال در چنین روزهایی بحث ارسال یک فیلم ایرانی به عنوان نماینده سینمایی کشور به اسکار در میان اهالی فرهنگ و هنر مطرح می شود و گمانه زنی های بسیاری در این زمینه مطرح می شود. امسال نیز بازار اظهار نظرها در مورد نماینده سینمایی ایران داغ است و نام چند فیلم نه چندان سرشناس برای ارسال به آمریکا مطرح شد که البته وجود برخی ضوابط و شرایط کار را برای انتخاب فیلم مناسب دشوار می کند.

بر اساس اعلام آکادمی اسکار کشورهای که قصد معرفی نماینده‌ای به بخش فیلم‌های خارجی زبان یا انگلیسی زبان هشتاد و ششمین دوره مراسم اسکار را دارند باید تا ساعت 5 بعدازظهر 9 مهر ماه نماینده خود را به آکادمی اسکار معرفی کنند.

بر اساس قوانین اسکار یکی از مهمترین شروط برای معرفی فیلم به اسکار اکران و تنها فیلم‌هایی می توانند برای رقابت بر سر مهمترین جایزه سینمایی جهان انتخاب شوند که در یک فاصله زمانی یکساله به اکران عمومی در آمده باشند و با این توضیح تمامی فیلم‌هایی که در حد فاصل 10 مهر 91 تا 9 مهر 92 (اول اکتبر 2102 تا 31 سپتامبر 2013) اکران عمومی شده باشند از شانس معرفی به بخش فیلم‌های خارجی زبان یا انگلیسی زبان هشتاد و ششمین دوره مراسم اسکار برخوردار هستند.



***فیلم‌های ایرانی در اسکار

اولین فیلم ایرانی سال 1356 (۱۹۷۷) به این آکادمی فرستاده شد. در آن سال‌ها مسئولان وقت سینمایی «دایره مینا» به کارگردانی داریوش مهرجویی را راهی اسکار کردند. سال بعد نیز (اوایل سال‌های پیروزی انقلاب) مستند «باد صبا» به کارگردانی یک مستند ساز فرانسوی به اسکار معرفی شد. بعد از این دو فیلم ایران نزدیک به ۱۶ سال نماینده‌ای را به اسکار معرفی نکرد تا اینکه سال ۱۳۷۳ فیلم «زیر درختان زیتون» به کارگردانی عباس کیارستمی به جایزه جهانی اسکار معرفی شد که البته نتوانست موفقیتی کسب کند. در سال‌های بعد فیلم‌هایی چون «بادکنک سفید»، «بچه‌های آسمان»، «رنگ خدا»، «زمانی برای مستی اسب‌ها»، «باران»، «من ترانه ۱۵سال دارم»، «نفس عمیق»، «لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند»، «خیلی دور خیلی نزدیک»، «کافه ترانزیت»، «میم مثل مادر»، «آواز گنجشک‌ها»، «درباره الی» و «بدرود بغداد» به‌عنوان نماینده ایران انتخاب شدند و از این میان تنها مجید مجیدی با «بچه‌های آسمان» در سال ۱۳۷۷ شانس حضور در مراسم اسکار را پیدا کرد و به عنوان یکی از پنج نامزد نهایی بهترین فیلم خارجی معرفی شد.


***موفق‌ترین‌ها در اسکار

سینمای ایران برای اولین بار با فیلم «بچه‌های آسمان» توانست جزو پنج کاندیدای نهایی دریافت اسکار قرار گیرد و مجید مجیدی کارگردان فیلم برای شرکت در مراسم شب اسکار به هالیوود دعوت شد. بعد ازآن (تقریبا ۱۵ سال بعد) برای دومین بار فیلم «جدائی نادراز سیمین» ساخته اصغر فرهادی در سال ۲۰۱۲ کاندیدا و سرانجام موفق به دریافت این جایزه شد. در هشتاد و چهارمین مراسم اسکار نیز اصغر فرهادی، اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان را برای فیلم «جدایی نادر از سیمین» دریافت کرد.


***و اما اسکار 2014 
تا همین امروز نام ده ها فیلم کوچک و بزرگ از طرف افراد و رسانه های مختلف مطرح شده که نشان می دهد اسکار تا چه حد برای جامعه سینمایی ما اهمیت دارد. از دهلیز و هیس دخترها فریاد نمی زنند و من مادر هستم تا و یک حبه قند و فرزند چهارم، حتی فیلمهایی که هنوز اکران آنها آغاز نشده اند در این گمانه زنی ها جای دارند و هر روز داغ تر از روزهای قبل به انها پرداخته می شود.

 

حسن نجاریان قائم‌مقام بنیاد سینمایی فارابی درباره روند بررسی فیلم‌ها برای معرفی به اسکار گفت: در حال حاضر مشغول رایزنی با افراد هستیم تا هیات انتخاب فیلم برای شرکت در اسکار را تشکیل دهیم و به‌طور حتم بعد از اعلام اسامی فیلم‌ها از سوی شورای نظارت، اعضای هیات انتخاب را هم معرفی خواهیم کرد. تمام فیلم‌هایی که از نهم مهر ماه سال گذشته تا هشتم مهر ماه سال‌جاری در سینما‌ها اکران می‌شوند را بازبینی و سپس لیست اسامی فیلم‌ها توسط شورای نظارت و ارزشیابی سینمایی به اعضای هیات انتخاب فیلم ارائه می‌شود.

 

در مرحله اول هیات انتخاب ۱۰ فیلم را انتخاب کرد و سپس از بین این ۱۰ اثر سینمایی چهار فیلم به مرحله دوم انتخاب می‌رسند و در ‌‌نهایت یک فیلم را برای شرکت در اسکار معرفی می‌کنیم».وی همچنین تاکید می‌کند اگر فیلمی در سطح فیلم‌هایی چون «بچه‌های آسمان» و «جدایی نادر از سیمین» نداشته باشیم، باز هم یکی از فیلم‌های ایرانی در اسکار حضور می‌یابد و اعلام موجودیت می‌کند. قائم‌مقام بنیاد سینمایی فارابی با اشاره به اینکه نام سینمای ایران طی ۳۰ سال گذشته تنها ۲ بار در بخش فیلم‌های غیرانگلیسی زبان فستیوال اسکار مطرح شده و این نشان می‌دهد که به‌طور تقریبی سینمای ایران هر ۱۵ سال یک بار فیلمی بی‌رقیب در سطح اسکار می‌سازد».



***ارسال یک فیلم فرانسوی به عنوان نماینده ایران؟

اما گمانه زنی های امسال برای نماینده ایران در اسکار 2014 با یک علامت تعجب بزرگ همراه است. نکته جالب احتمال ارسال "گذشته" به جشنواره اسکار است که برخی چهرهای سینمایی و فرهنگی کشور نیز آن را ممکن و عملی می‌دانند. 

حتی برخی رسانه ها نیز در طی روزهای اخیر با تهیه گزارش و گفتگو از مسئولان مطرح سینمایی، این موضوع را تایید کرده اند که قرار است آخرین اثر اصغر فرهادی به عنوان یکی از نمایندگان ایران توسط هیئت انتخاب مورد بررسی قرار بگیرد. 

 

بازیگر ایرانی فیلم گذشته معتقد است گزینه اصلی ما برای اسکار همین فیلم بوده و اظهار داشت: مسوولان سینمایی، فرصت شناسی کنند و از موقعیتی که بوجود آمده، استفاده کرده و فیلم «گذشته» را به اسکار معرفی کنند.

علی مصفا در ادامه تصریح کرد: هر چند فیلم‌های خوب دیگری هستند، اما امیدوارم در شروع کار مسئولان سینمایی جدید، آنها با معرفی فیلم «گذشته» بتوانند همه را خرسند کنند.

 

محمد اطبایی کارشناس بین‌المللی سینمای ایران معتقد است که فیلم «گذشته» اصغر فرهادی، مناسب‌ترین فیلم ایرانی برای معرفی به آکادمی اسکار است و می گوید: پیش از هر چیزی باید فیلم یا فیلم‌های در نظر گرفته شوند که دارای کیفیت ساخت مناسب، قصه جذاب و جهان شمول، ظرفیت ارتباط با مخاطب بین‌المللی، موفقیت در عرصه‌های جهانی و پخش کننده معتبر آمریکایی را دارا باشند، بنابراین مجموع این فاکتورها می‌تواند معیار انتخاب مناسب‌ترین گزینه برای معرفی به بخش اسکار خارجی زبان باشد و تنها یکی از این ویژگی‌ها و یا حتی صرف نام و یا جنسیت کارگردان نمی‌تواند دلیل انتخاب نماینده ایران به اسکار باشد. ذکر همه این موارد، به نظرم تنها فیلمی که دارای شانس بالایی در رقابت اسکار خارجی است، «گذشته» ساخته اصغر فرهادی است. 

 

وی در ادامه یادآور شد: نکته دیگر آنکه، علی رغم شانس این فیلم جهت معرفی از طرف کشور فرانسه، اصغر فرهادی مایل است تا «گذشته» از طرف ایران به اسکار معرفی شود. 

 

مهرزاد دانش منتقد سینما نیز با ارائه فیلم اخیر فرهادی به عنوان نماینده ایران موافق است و در یک نشست نقد بررسی فیلم گفته بود:  "گذشته" می‌تواند بین فیلم‌های پخش شده در ایران بهترین گزینه برای معرفی به اسکار باشد. فیلم «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» هم فیلمی با موضوع خوب است، اما ساختاری ندارد که بخواهد اهالی اسکار را راضی کند.



 

با طرح اظهار نظرهای گوناگون و برای رفع ابهامات این چند روز گفتگویی  با عوامل بنیاد سینمایی فارابی داشتیم. سلیمی یکی از مسئولان روابط عمومی این مجموعه اظهار داشت: هنوز هیات انتخاب به صورت قطعی و نهایی مشخص نشده اند. ما با برخی چهره های شاخص سینمایی در این زمینه وارد مزاکرات شدیم و ظرف چند روز آینده فهرست افراد نهایی را اعلام می کنیم. البته گروهی از همکاران ما فیلم های شاخص امسال و سال گذشته را انتخاب کرده اند که به محض شروع کار هیئت انتخاب، کار بازبینی هم آغاز خواهد شد. 

 

وی سپس در مورد احتمال ارسال "گذشته" تصریح کرد: این فیلم محصول کشور فرانسه است و حتی به صورت مشارکتی هم ساخته نشده بنابراین به لحاظ قانونی امکان ارسال آن را نداریم. البته ما در حال تلاش هستیم تا در صورت امکان بخشی از سهم شرکت سازنده را خریداری کنیم که اگر آنها این پیشنهاد را قبول کنند تبدیل به مصحول مشترک ما خواهد شد.


مسئول روابط عمومی فارابی در پایان تاکید کرد: چنانچه بتوانیم گذشته را به عنوان یک محصول ایرانی معرفی کنیم، احتمالا گزینه اصلی ما برای ارسال به اسکار خواهد بود ولی فعلا از نظر قانونی جزو گزینه ها نیست. 

***
 

از نظر نگارنده حتی اگر معرفی "گذشته" منع قانونی هم نداشته باشد و کمپانی فرانسوی سازنده این اثر را به راحتی در اختیار ایران بگذارد که به نام خودش به اسکار بفرستد، باز هم نمی توان آن را به عنوان یک فیلم ایرانی پذیرفت چرا که ما با معرفی یک اثر سینمایی ایرانی به جشنواره های جهانی در اولین مرحله قصد معرفی فرهنگ و تمدن کشورمان را داریم و هیئت انتخاب باید گزینه هایش را بر مبنای این مهم طبقه بندی کند. 

 

"گذشته" اگر چه به لحاظ کیفی در جایگاه خوبی قرار دارد اما نه داستان، نه زبان، نه بازیگران، و نه حتی محل فیلمبرداری آن به ایران و فرهنگ ایرانی هیچ ارتباطی نداشته و ایرانی دانستن آن تنها به لطف یک کارگردان و یک بازیگر وطنی نمی‌تواند بهانه‌ای باشد برای گول زدن مردم کشور. حتی اگر هیچ گزینه مناسبی برای اسکار امسال وجود نداشته باشد.
 
 
منبع: مشرق

مرتبط‌ها

راه کاهش ظلم در خانواده افزایش حرمت پدر است

خروجی قرمز حمل سلاح آسان در ایران

خادمیاران رضوی: طلیعه‌ای نو از «آفتاب» فرهنگ شیعی

تحلیلهای رنگین برای عمامه خونین

سبکِ زندگی پرونده‌ساز!

تعداد بالای پرونده در قوه؛ آسیب اجتماعی یا اشکلات ساختاری؟